เมื่อนักศึกษาเริ่มจะหมดความอดทน บุเรงนอง : ตอน 5

 

บันทึกความจริงใต้เงาเผด็จการ

 

Liked · October 25 ·

 

ไม่นานมานี้ ผมและเพื่อนๆ กับรุ่นน้องที่รู้จักกันได้มีโอกาสไปเยี่ยมเยือนร้านเหล้าแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในภาคกลาง ร้านแห่งนี้เป็นที่รู้จักของนักศึกษาในมหาวิทยาลัย และมีนักศึกษาจำนวนมากเข้าใช้บริการ ซึ่งวันที่ผมไปก็มีนักศึกษาแน่นขนัด จนแทบจะหาที่นั่งไม่ได้

ในระหว่างที่ผมกำลังดื่มเบียร์และพูดคุยกับเพื่อนๆอย่างบันเทิงอารมณ์ ก็ดูเหมือนว่าทางเจ้าหน้าที่ทหารและตำรวจได้เข้ามาที่ร้านเพื่อขอตรวจบัตรประชาชนภายในร้านทุกคน ระหว่างนั้นเอง ผมสังเกตเห็นนักศึกษาเริ่มเดินหนีออกจากร้าน เริ่มมีเสียงเซ็งแซ่จากนักศึกษา ผมได้ยินนักศึกษาบางคนพูดว่า “มันเป็นหน้าที่ทหารเหรอวะ” ยิ่งเมื่อทหารสั่งให้ร้านเปิดไฟสว่าง เสียงงึมงำด้วยความไม่พอใจก็มากยิ่งขึ้น

ในขณะที่ทหาร เริ่มทำการตรวจบัตรนักศึกษาทีละคน โดยทหารได้กระจายตัวไปตามโต๊ะต่างๆ ก็มีโต๊ะหนึ่งที่จู่ๆ ก็ลุกขึ้นร้องเพลง “คืนความสุขให้ประเทศไทย” เพื่อเสียดสีทหาร ซึ่งผมไม่แน่ใจว่ามีคำบางคำ น่าจะฟังได้ว่า “เราจะทำตามสันดาน ขอเวลาอีกไม่นาน” ในขณะที่โต๊ะอื่นๆ ที่เห็นโต๊ะดังกล่าวร้องเพลง “คืนความสุขให้ประเทศไทย” ก็ดูมีอารมณ์ร่วม เมื่อเพลงจบผมสังเกตได้ว่าคนในร้านดูสะใจพอสมควร

ดูเหมือนทางทหารจะรับรู้ได้ถึงบรรยากาศของการไม่ต้อนรับ และรู้สึกอึดอัดไม่น้อย พวกเขาเร่งตรวจให้เสร็จอย่างรวดเร็ว ไม่ช้าทุกคนในร้านก็ถูกทหารขอดูบัตร สำหรับตัวผมที่เคยมีเรื่องกับทหารมาก่อน (โดนทหารจับระหว่างต้านเผด็จการ) ก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบเหมือนกัน เพราะก็เกรงว่าจะถูกจับส่งตัวไปยังสโมสรอีกครั้ง

หลังจากที่ทหารได้ออกไปจากร้านแล้ว ไม่ช้าดนตรีสดบนเวทีก็เริ่มบรรเลงเพลง “คืนความสุขให้ประเทศไทย” เพื่อเสียดสีทหาร ทุกคนตบมือกันเกรียวกราว บางคนโห่ร้องด้วยความสะใจ ผมคิดว่าน่าจะเป็นความสะใจที่ได้เสียดสีทหาร แม้จะไม่ใช่ต่อหน้าทหารก็ตาม ผมคิดว่าทหารคงไม่ได้เป็นที่ต้อนรับขับสู้เหมือนกับที่ประยุทธ์ จันทร์โอชาพยายามสร้างภาพว่าประชาชนต้องการให้ทหารเข้ามาเพื่อแก้ไขปัญหา อย่างน้อยๆ ก็ไม่ใช่กับนักศึกษาเหล่านี้แน่ๆ ภายในรั้วมหาวิทยาลัยแห่งนี้เองแต่เดิมทีก็ไม่ได้มีความรู้สึกร่วมต่อการรัฐประหารแย่งอำนาจของประชาชนไปจากพวกเขา แน่นอนว่าคงไม่ใช่ทุกคนที่ “เริ่ม” จะต่อต้านทหาร แต่คนที่เริ่มชิงชังทหารกำลังมีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นั่นคงเป็นเพราะการที่ทหารเริ่มออกลาย ใช้อำนาจทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง โดยเฉพาะในเรื่องวิชาการที่นักศึกษาในปัจจุบันเมื่อจะจัดงานเสวนา พวกเขาไม่รู้เลยว่างานของเขาจะโดนยกเลิกหรือไม่ แล้วเขาต้องขออนุญาต คสช. หรือเปล่า

บางทีคณะรัฐประหาร กำลังเผาตัวเองให้ตายลงอย่างช้าๆโดยที่ไม่ทันสังเกต แต่หากสังเกตเพียงเล็กน้อยจะเห็นว่า ประชาชนเริ่มไม่พอใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และที่สำคัญ กลุ่มคนที่ไม่พอใจนั่นไม่ใช่คนเสื้อแดงที่ต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยมาโดยตลอด แต่คือคนที่ไม่เคยสนใจการเมือง หรือคนที่เคยสนับสนุนประยุทธ์ จันทร์โอชาเองด้วยซ้ำไป

บางทีอาจจะมีนักศึกษากลุ่มใดสนใจจัดงานเสวนา “การล่มสลายของเผด็จการในเมืองไทย” ที่อีกไม่นานคงเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

- บุเรงนอง